Kos (Turdus merula) to jeden z bardziej pospolitych ptaków w Europie. Samiec jest czarny, samica oliwkowo-brunatna, dziób samca jest żółty, samicy brunatny. Wokół oczu mają żółtą otoczkę. Osobniki obu płci są tej samej wielkości. Jest gatunkiem monogamicznym.
Kos jest ptakiem wędrownym. Kos lęgowy przylatuje od początku marca do kwietnia, odlatuje w październiku i listopadzie. Występują dwie zróżnicowane pod względem biologii i etologii populacje: miejska i wiejska.
Populacja miejska żyje blisko ludzi, w mieście, w parkach, ogrodach, i często zostaje na zimę. Kosy żyjące w pobliżu ludzi szybko przyzwyczajają się do ich obecności i stają się bardzo ufne. Często spacerując po parku zdarza się wypłoszyć ptaka spod nóg. Odlatuje wtedy na niewielki dystans, wydając głośny, alarmujący gwizd. Wśród kosów miejskich zdarzają się osobniki albinotyczne. W normalnych warunkach takie egzemplarze byłyby wyeliminowane przez drapieżniki, ale w miastach mogą się swobodnie rozmnażać i przekazywać swoje geny następnym pokoleniom.
Kos leśny jest ostrożny i bardziej płochliwy. W lasach gniazdo zakłada na drzewie, często bardzo nisko (nawet 0,5 m nad ziemią). W miastach – w różnego rodzaju wyłomach.

Kos ma bardzo urozmaicony repertuar głosów, osobne alarmujące o drapieżniku na ziemi, inne o niebezpieczeństwie w powietrzu. Do swojej pieśni godowej wplata różne dźwięki, jakie usłyszy w swoim rewirze. W miastach mogą to być np. dzwonki telefonów komórkowych, pisk hamulców. Kos potrafi powtórzyć wygwizdaną przez człowieka melodię.

Śpiew kosa został zarejestrowany w Łazienkach, w czerwcu 2019.