Kruk (Corvus corax) to największy ptak z rzędu wróblowych, nielicznie lęgowy w naszym kraju. Ptak ten ma silny, czarny dziób, opierzony od góry prawie do połowy jego długości. Cały upierzony jest na jednolity, czarny kolor o niebieskawym połysku. Nogi są silne, ciemne. Ogon jest klinowaty. Skrzydła są długie z wąskimi dłońmi. Na gardle pióra tworzą brodę.
W Polsce jest rozpowszechniony, spotykany na obrzeżach lasów, śródpolnych skupiskach drzew, polach uprawnych, w górach i na wybrzeżu.
Prowadzi osiadły tryb życia. Najczęściej spotyka się pary tych ptaków. Gdy jednak dane miejsce obfituje w pożywienie, spotkać można stada krucze, liczące nawet kilkadziesiąt osobników.
Kruk ma zwyczaj magazynowania pokarmu w dziuplach drzew lub pod kamieniami. Zimą spiżarnia może się znajdować w śniegu.
W odróżnieniu od innych krukowatych, kruk unika człowieka i jego osiedli.
Lata wolno uderzając skrzydłami, podczas lotów godowych potrafi wykonywać akrobacje w powietrzu.
