Kwiczoł (Turdus pilaris) to ptak średniej wielkości. Głowa z wierzchu i kark oraz kuper są popielate, płaszcz brązowawy, gardło i pierś w kolorze gliny, z czarnymi plamkami, spód biały, skrzydła oraz ogon ciemnobrunatne. Obie płci tej samej wielkości, podobne jest też ich ubarwienie. Dziób jest żółty wiosną, na jesień brązowieje.
Kwiczoł żyje na skrajach wilgotnych lasów, zasiedla zadrzewienia blisko rzek, coraz odważniej wkracza do miast. Jest ptakiem wędrownym, przylatuje w marcu i kwietniu, odlatuje od października do listopada. W Polsce zimują z kolei ptaki przylatujące z północy. Gniazduje 4-7 m nad ziemią na drzewach liściastych, nierzadko w koloniach. Broniąc gniazda opryskuje napastnika kałem.
Kwiczoł jest dobrym lotnikiem. Lot jest przeplatany szybowaniem z szeroko rozpostartymi skrzydłami.
Przysmakiem kwiczoła są jagody jałowca. Potrafi tyle ich zjeść, że przesiąka ich zapachem.
Kwiczoły tworzą największe stada, spośród drozdów. To także jedyny drozd, który gniazduje w koloniach.
Kwiczoły są ptakami częściowo wędrownymi, co oznacza, że na zimę osobniki zamieszkujące terytorium Polski przelatują w rejony cieplejsze niż nasz kraj, natomiast do nas przylatują osobniki z bardziej wysuniętych na północ krańców zasięgu występowania. Raz na kilka lat obserwowane bywają masowe naloty kwiczołów, których stada wówczas potrafią liczyć od kilkuset do kilku tysięcy osobników.
Kwiczoły podróżują w nocy. Lecą wówczas stadami lub pojedynczo blisko zarośli, gdzie w razie potrzeby mogą się zatrzymać.
