Sikora bogatka (Parus major) to bardzo popularny w Polsce, zwinny i ruchliwy ptak. Najczęściej spotykany wśród sikor. Sikorka ta z wierzchu jest oliwkowa, ma czarną główkę, białe policzki, żółty brzuszek z czarnym paskiem – mniejszym u samic. Obie płci tej samej wielkości, zbliżonej do wróbla. Dziób jest czarny, oczy są ciemnobrązowe, nogi są niebieskawe.
Zamieszkuje lasy z wyjątkiem czysto iglastych, parki, ogrody, wsie i miasta.
Jest to gatunek osiadły. Tylko zimą migruje w pobliże ludzkich osiedli. Sikora bogatka w okresie lęgowym zjada dziennie tyle owadów ile sama waży. Często w okresie zimowym tworzy stada z innymi sikorami.
Nie jest wytrawnym lotnikiem, ale między gałęziami porusza się bardzo zwinnie.
Jest monogamiczna. Gnieździ się w dziuplach lub szczelinach drzew, chętnie w skrzynkach lęgowych. Gniazdo zbudowane jest z mchów, korzonków, włosia i porostów, a wyściełane jest włosiem, piórami i wełnistymi częściami roślin.
Sikora bogatka jest sprzymierzeńcem człowieka w zwalczaniu szkodników.