Rybitwy (Sternidae) to rodzina ptaków z rzędu siewkowatych. W Polsce żyje 9 gatunków z tej rodziny ptaków, z czego 6 lęgowych.
Mewa i rybitwa są często mylone ze sobą, ptaki te jednak wiele różni. Rybitwy zobaczyć możemy w Polsce tylko między kwietniem a wrześniem, ponieważ na zimę odlatują. Oprócz pory roku podpowiedzią w ocenie będzie wielkość i kształt ciała – rybitwy są mniejsze, a ich ogony bardziej wcięte. Mewy to ptaki bardziej okazałe, o szerszych, solidniejszych skrzydłach.
Rybitwa czarna (Chlidonias niger) w szacie godowej jest bardzo łatwo rozpoznawalna po ciemnym ubarwieniu ciała, pierś i głowa są prawie czarne, wierzch i skrzydła natomiast ciemno popielate. Już w czerwcu pierwsze osobniki zmieniają upierzenie na spoczynkowe, są wtedy bardzo trudne do odróżnienia od rybitwy białowąsej i białoskrzydłej.
Rybitwa ta jest ptakiem lęgowym w Ameryce Północnej i Eurazji. Zimuje w Afryce oraz w Ameryce Południowej. Preferuje tereny nizinne, rozlewiska, starorzecza, jeziora. Podczas przelotów występuje na wybrzeżu.
Rybitwa czarna żywi się przede wszystkim owadami, które zbiera z powierzchni wody lub łapie w powietrzu. Zjada także drobne ślimaki i kijanki. W czasie przelotów odżywia się także małymi rybkami. Poluje lecąc nisko nad wodą, co chwila zawisając, aby wypatrzyć ofiarę, po którą zwiewnie zapikuje nad powierzchnię wody. Gdy owad jest już w dziobie, ptak lekkim uderzeniem skrzydeł podrywa się na poprzednią wysokość i kontynuuje patrolowanie terenu. Nie spada na ofiarę tak gwałtownie jak inne rybitwy, najczęściej też w ogóle nie nurkuje. Odzywa się w locie krzykliwym głosem. Owady często łapie także nad polami i łąkami w pobliżu wody (lecz niekoniecznie w jej bezpośrednim sąsiedztwie).
