Krzyżodziób świerkowy (Loxia curvirostra) to gatunek ziarnojada nieco większy od wróbla. Dorosły samiec ma czerwone upierzenie z brunatnymi skrzydłami i ogonem. Młode samce są różnie ubarwione, od żółtozielonego do pomarańczowego. Samice są szare z wierzchu z ciemnym kreskowaniem, żółty lub pomarańczowo-zielony nalot na głowie i kuprze. Od spodu jest żółta, tył biały z kreskowaniem. Dziób charakterystyczny, duży, skrzyżowany na końcu.
Zamieszkuje lasy iglaste, przede wszystkim świerkowe. W Polsce bardzo nieliczny. Można go spotkać w górach oraz w w rejonie północno-zachodnim. Jest ptakiem koczującym, w całej Polsce można ten gatunek zaobserwować podczas przelotów, czasami w formie inwazyjnych nalotów. Odżywia się nasionami drzew iglastych, w szczególności nasionami szyszek świerkowych. Gdy wystąpi nieurodzaj, ptak w poszukiwaniu pokarmu przenosi się na inne tereny, nawet poza obszary normalnego występowania. Nie jest płochliwy.
Samica składa w gnieździe jaja podczas największych mrozów. Dzieje się tak ze względu na obfitość pokarmu w tym czasie.
