Gil (Pyrrhula pyrrhula) to ptak z rodziny ziarnojadów, niewiele większy od wróbla domowego. Samiec i samica są podobnej wielkości. Głowa z wierzchu, skrzydła i ogon są czarne, jasna pręga na skrzydle, kuper i część brzucha białe, szyja z przodu, pierś są czerwone u samca, beżowe u samicy. Dziób jest krótki i masywny. Młode osobniki nie mają czarnej czapeczki na głowie.
W Polsce jest nielicznym ptakiem lęgowym, natomiast zimują u nas często ptaki z północy. Preferuje iglaste świerkowe i mieszane lasy, unika suchych lasów sosnowych.
Gile tworzą niewielkie stada, są częściowo wędrowne. Ptaki lecą na swoje zimowiska kilkaset kilometrów, a ich zimowanie można określić mianem koczowania. Gile przelatują z miejsca na miejsce, tam gdzie znajdą więcej jedzenia. Latem gil jest bardzo płochliwy. Jest cichym ptakiem. Nie wyróżnia się charakterystycznym lotem.
Gil zjada nasiona, pąki, jagody. Szczególnie lubi czereśnie, nasiona jaworu, brzozy, olchy, dębu, buka, nasiona drzew iglastych. Lubi też wydziobywać nasiona dzikiej róży, głogu i jarzębiny.
Niegdyś gile trzymano w klatkach jako ptaki ozdobne, trzymane w niewoli uczyły się wygwizdywać proste melodie.
