Kowalik, bargiel (Sitta europaea) to średnioliczny w Polsce ptak z rodziny kowalików o pięknym ubarwieniu, niebieskopopielatym z wierzchu i białokasztanowym spodzie. Przez oczy biegną charakterystyczne czarne prążki. Wielkość obu płci jest taka sama, równa wielkości wróbla domowego.
Żyje w lasach, parkach liściastych lub mieszanych. Unika gęstych lasów i suchych borów. Jest ptakiem osiadłym. Nie jest towarzyski, żyje samotnie. Tylko na okres lęgów łączy się w pary.
Charakterystyczne dla kowalików jest to, że sprawnie poruszają się po pniu drzewa głową w dół. Zdarza się, że kowalik stuka dziobem w drzewo jak dzięcioł. W odróżnieniu od pełzaczy i dzięciołów kowaliki nie podpierają się ogonem podczas wspinania się po pniu drzewa.
Gdy dziupla jest za duża, samica kowalika zalepia ją gliną, pozostawiając otwór na tyle duży, aby sama mogła się dostać do środka. Takie zachowanie jest unikalne dla rodzimych ptaków. Jednak nie chroni to piskląt przed wszystkimi drapieżnikami. Zdarza się, że gliniastą ochronę niszczą dzięcioły i wynoszą z gniazda pisklęta. Obserwowano też niezwykłe zachowania kowalików, gdy dziuplę zajmował inny ptak (np. włochatka). Samica wówczas zamurowuje ptaka w dziupli, narażając go na pewną śmierć.
