Pełzacze (Certhiidae) to rodzina ptaków z rzędu wróblowych. Rodzina ta liczy dziś 6 gatunków w 2 rodzajach. W Polsce żyją 2 gatunki z tej rodziny ptaków. To ptaki o niewielkich rozmiarach. Ich upierzenie jest na ogół brązowe. Palce nóg są długie, z zakrzywionymi pazurkami. Dziób jest dość długi, nieco zagięty w dół.
Gniazdo buduje pod korą odchodzącą od pnia drzewa, czasem w szczelinach oraz dziuplach, a także w stosach drewna.
Pełzacz leśny (Certhia familiaris) to rodzimy, niewielki przedstawiciel pełzaczy. Jest mniejszy od wróbla. Wierzch ciała jest brązowawy, spód biały, kuper ma rdzawy kolor. Nad okiem występuje biała pręga. Dziób, zagięty w dół, jest nieco krótszy niż u pełzacza ogrodowego, a pazur na tylnym palcu jest u niego nieco dłuższy. Palce nóg są długie, z zakrzywionymi pazurkami. W ogonie ma zaostrzone sterówki ze sztywną stosiną, co ułatwia mu poruszanie się w górę pnia.
W Polsce występuje na terenie całego kraju. Zasiedla wyłącznie lasy różnych typów, także te monokulturowe. Jest to gatunek osiadły i koczujący. W porze lęgów występują parami lub pojedynczo. Poza okresem rozrodczym tylko w nocy tworzy skupiska. Zimą towarzyszy innym wróblowym.
W poszukiwaniu pokarmu pełzacz leśny wspina się po pniu otaczając go po spiralnym torze ku górze. Gdy ptak osiągnie odpowiednią wysokość, zlatuje niżej i zaczyna wędrówkę od nowa.
Pełzacz ogrodowy (Certhia brachydactyla) jest bardzo podobny do pełzacza leśnego, ma dłuższy dziób, nieco inny rysunek na skrzydle, odzywa się też innym głosem.
W Polsce można go spotkać w lasach liściastych i mieszanych, parkach, większych zadrzewieniach. Ptak ten nie podejmuje wędrówek. Niestety nie jest odporny na mróz, stąd mroźne zimy powodują duże straty w populacji tego gatunku. W nocy ptaki te przebywają w grupie, ogrzewając się nawzajem. Za dnia ptak ten widywany jest pojedynczo. Podobnie jak jego krewniak ma zwyczaj obskakiwać pień po spiralnej ścieżce ku górze.