Skowronek (Alauda arvensis) to najliczniej występujący ptak na naszych polach. Jest większy od wróbla. Ubarwienie płowobrązowe z ciemnym kreskowaniem, doskonale maskujące go w otoczeniu. Wzdłuż tylnej krawędzi skrzydeł i przez koniec ogona biegnie biały pasek. Na głowie znajduje się niewielki czubek. Wygląd samca i samicy jest podobny.
W Polsce występuje na terenie całego kraju. Jest licznym ptakiem lęgowym. Zasiedla łąki, pola, pastwiska.
Skowronek jest ptakiem wędrownym. Jako pierwsze z zimowisk przylatują samce i zajmują swoje terytoria. Poza lęgami tworzą niewielkie stada. Nieliczne osobniki zimują.
Skowronek nie siada na drzewach. Szybko biega po ziemi. Samce unoszą się prawie pionowo do góry i zawisają w powietrzu. Gdy osiągną pułap 50-100 m śpiewają trzepocząc skrzydłami. Lot godowy potrafi trwać nawet 8 minut, w tym czasie ptak oddycha i śpiewa jednocześnie.
Skowronki są wyjątkowe – kontynuują śpiew godowy nawet po wykluciu się piskląt, gdy inne ptaki zajmują się już tylko karmieniem.
Skowronek jest jednym z tych ptaków, których czas wędrówki przesunął się i to znacznie. Obecnie docierają informacje o obserwacjach tych ptaków już na początku lutego. Bez wątpienia to znak czasu oraz postępujących zmian klimatycznych, których działaniu poddał się także skowronek.
