Bocian biały (Ciconia ciconia) to duży ptak o białym upierzeniu z czarnymi lotkami. Jego długi dziób i nogi są czerwone, z kolei u młodego ptaka dziób jest ciemny. Samiec i samica są tej samej wielkości.
Jest ptakiem wędrownym. Przylatuje do Polski od marca do początku kwietnia, odlatuje do Afryki od sierpnia do września. Polskie bociany pokonują ok. 10 tysięcy kilometrów. Wędrówka bocianów polega na szybowaniu między kolejno pojawiającymi się powietrznymi kominami. To uniemożliwia ptakom przeloty nad otwartym morzem. Bociany lecą więc do Afryki przez cieśniny: Gibraltar lub Bosfor (nasze populacje). Wędrówka odbywa się w dzień.
Nad Bosforem podczas wędrówki stada mogą liczyć nawet 10 000 osobników. Przez Bosfor przelatuje 340 000 bocianów białych, przez Gibraltar 35 000.
Bociany preferują otwarte tereny z luźnym zadrzewieniem, pola, łąki, mokradła, pola uprawne i łąki. Unikają terenów leśnych i górskich.
Bocian to ptak towarzyski. W czasie migracji tworzy stada, także podczas żerowania można spotkać całe grupy bocianów. Jednak wobec rywali potrafi być agresywny.
Bocianie pary łączą się ze sobą prawdopodobnie na całe życie. Gniazda zakładają w obrębie ludzkich osiedli na drzewach, słupach, dachach, kominach. Elementem zachowań godowych jest klekotanie. Lęgi bocianów zaczynają się w kwietniu. Jaja wysiadują wspólnie.
Bocian biały cieszy się ze strony człowieka przychylnością. Nikt nie tępi bocianów. Dlaczego zatem jest pod ochroną ścisłą? Przyczyną są inne zagrożenia. Bardzo dużo ptaków ginie na napowietrznych liniach energetycznych. Bociany do gniazd znoszą plastikowe śmieci na wyściółkę. Pisklęta zaplątują się w nie i giną. Maleje też liczba żerowisk. Zagraża im także stosowanie środków chemicznych w rolnictwie.