Kawka (Corvus monedula) to pospolity w Polsce ptak o czarnym upierzeniu, nieco jaśniejszym, wręcz szarym na głowie (za wyjątkiem czoła), na szyi, spodzie i karku odcień ten jest łupkowy. Ptaki dorosłe mają białą tęczówkę, młode – ciemną. Osobniki z północy i wschodu Europy w Polsce zimujące mają jeszcze jaśniejszą głowę i białawą plamę na boku szyi.
W Polsce kawka jest obecna na terenie całego kraju i jest pospolita. Zasiedla otwarte tereny takie jak pola i łąki, a także tereny zurbanizowane.
Prowadzi stadne życie, często tworzy stada z gawronami. W poszukiwaniu pokarmu przeczesuje pola i łąki, wysypiska śmieci. W stadzie kawek istnieje ustalona hierarchia społeczna. Osobniki stojące wyżej w tej strukturze stróżują, walczą i mają pewne przywileje.
To ptak osiadły i wędrowny. Na zimę przylatują do Polski osobniki z północy i wschodu.
W Warszawie kawki rozprzestrzeniły się po wojnie. Pochodzące z klifów skalnych ptaki, w gruzach czuły się doskonale.
Im zwierzę bardziej inteligentne, tym większą ma skłonność do łgarstw. Kiedy kawka pobije drugą kawkę, ta pobita zaczyna wrzeszczeć. Wszczyna alarm i czeka na posiłki. Jak już wszystkie kawki się zlecą, ta, co biła, też zaczyna wrzeszczeć. I nie wiadomo, kto komu spuścił łomot.
(Za A. Kruszewiczem)
