Białorzytka (Oenanthe oenanthe) to niewielki ptak z rodziny drozdowatych, nieco większy od wróbla. W Europie występuje wiele gatunków białorzytek, lecz w Polsce gniazduje tylko ten jeden – Oenanthe oenanthe. Samiec w upierzeniu godowym ma szary wierzch ciała, brew nad okiem, białe boki ogona i kuper, czarne skrzydła i środek oraz koniec ogona. Charakterystyczna jest czarna pręga przez oko. Poza okresem godowym samiec i samica są brązowawe z wierzchu, kremowe od spodu. Czarna pręga przez oko nie występuje, kuper jest biały, tak jak boki ogona.
Występuje w niemal całej Eurazji (prócz południowej Azji), na Alasce, na Półwyspie Labrador, Grenlandii i Islandii. W Polsce białorzytka występuje nielicznie. Zamieszkuje suche, otwarte tereny, także ruderalne, poręby. Pionowy zasięg występowania to 2500 m n.p.m. Stroni od osiedli ludzkich. Jest ptakiem wędrownym. Przylatuje do Polski w kwietniu, odlatuje z końcem sierpnia i we wrześniu. Praktycznie cała światowa populacja tego gatunku zimę spędza w Afryce, na południe od Sahary.
Białorzytka jest ptakiem naziemnym. Zaniepokojony ptak dyga i kiwa ogonem. Często lata bardzo nisko nad ziemią. Białorzytka jest aktywna za dnia, jednak wędrówki odbywają się w nocy.
Ptaki gnieżdżące się na Grenlandii i w Kanadzie także zimują w Afryce, co czyni je jednymi z najbardziej długodystansowych migrantów. Co więcej, przecinają ocean, przelatując około 2400km bez przerwy w 30 godzin. (za “Ptaki Przewodnik Collinsa”)
