Cyraneczka (Anas crecca) to najmniejszy przedstawiciel kaczek pływających gniazdujących w Polsce. Ma krępą budowę ciała. Samiec ma brązową głowę z zielonym polem po bokach głowy z jasną obwódką. Pod skrzydłami po bokach ciała znajduje się biały pasek, zaś na podogoniu występuje żółta plama z czarną obwódką. Samica ma pomarańczowe krawędzie u nasady dzioba, jest ubarwiona niepozornie, wierzch brązowawy z prążkowaniem, spód jasny. Na skrzydłach obu płci znajduje się zielone lusterko.
W Polsce jest bardzo nielicznym ptakiem lęgowym. Lubi w okresie lęgowym małe zbiorniki wodne, najlepiej w sąsiedztwie lasu. Poza tym okresem tworzy stada, które przebywają na różnych zbiornikach wodnych, także na wybrzeżu Bałtyku.
To ptak wędrowny. Jest aktywny za dnia i w nocy. Kaczki te nierzadko przebywają w towarzystwie krzyżówek.
Cyranka (Anas querquedula) to rzadki w Polsce ptak lęgowy. Ma niewielkie rozmiary. Nad okiem znajduje się charakterystyczna, biała i szeroka brew. Pokrywy skrzydłowe są jasne. Samiec ma część głowy, pierś i szyję brązowe. Charakterystyczne dla samca są też długie, paskowane pióra, które zwisają na boki, przykrywając skrzydła. Samica u nasady dzioba ma jasną plamę, a jej ubarwienie ciała nie jest tak kontrastowe jak u samca.
Jest to ptak lęgowy Europy i Azji w części północnej, zimuje w Afryce oraz południowej Azji. W Polsce nie jest licznym ptakiem. Zasiedla doliny i ujścia rzek, podmokłe łąki, płycizny zbiorników wodnych śródlądowych, bagna. Prowadzi skryty tryb życia pośród gęstej roślinności. Tworzy pary lub nieliczne grupy.
Cyranka jest ptakiem wędrownym. Nasze cyranki zimują w Afryce.
Krzyżówka (Anas platyrhynchos) to bardzo popularna w Polsce i całej Europie dzika kaczka, od której wywodzi się kaczka domowa. Samiec i samica są tej samej wielkości.
Samiec w okresie godowym jest bogato ubarwiony, ma zieloną głowę, charakterystyczną białą obrożę na szyi oraz niebieskie lusterka na skrzydłach, ubarwienie samicy charakteryzuje się wieloma brązowymi plamkami. Poza okresem godowym upierzenie obu płci jest podobne, kaczor posiada bardziej żółty dziób.
Kaczka ta zasiedla wszelkiego rodzaju wody słodkie, ale także zatoki morskie. Żyje zarówno w bliskiej obecności człowieka jak i z dala od osiedli ludzkich.
Niektóre krzyżówki zimują w Polsce, ale większość z nich odlatuje z kraju na zimę w listopadzie. Krzyżówki wracają do Polski już połączone w pary od połowy lutego do początku marca. Podczas nurkowania zanurza głowę, szyję oraz część tułowia, a kuper unosi się pionowo do góry. Doskonale lata. Lot jest szybki. Podczas lotu skrzydła wydają poświst.
Mandarynka (Aix galericulata) to kaczka z grupy piżmówek, przepięknie ubarwiona i upierzona. Na głowie ma duży czub, u samca wygięte lotki drugorzędowe tworzą sterczące pionowo nad grzbietem płytki. Samica ubarwiona skromniej niż samiec. Udomowione formy są hodowane jako ptak ozdobny. Mandarynka nie nurkuje.
Jego ojczyzną są Mandżuria, Sachalin, Japonia, wschodnie Chiny. Kaczka ta zamieszkuje cieki wodne i jeziora w lasach. Mandarynka jest hodowana w Europie od XVIII wieku. Zbiegłe osobniki utworzyły stałe populacje, przede wszystkim w dużych miastach, także w naszym kraju.
Płaskonos (Anas clypeata) to bardzo nieliczny w naszym kraju przedstawiciel kaczkowatych o charakterystycznym, dużym, płaskim, szerszym na końcu dziobie. Głowa samca jest ciemnozielona, opalizująca, szyja od połowy, pierś i barkówki są białe. Boki i brzuch są brązowe. Przód skrzydeł jest niebieski. Na skrzydle występuje zielone lusterko. Samica jest podobna do samicy krzyżówki.
Gatunek ten występuje w Europie, Azji, Ameryce Południowej i Północnej. W Polsce spotykany bardzo rzadko na podmokłych łąkach, w starorzeczach, na stawach rybnych, płytkich jeziorkach, w dolinach rzek. Najliczniej występuje podczas lęgów nad Wartą, Biebrzą i Narwią. Jest to gatunek wędrowny.
Ptak ten żeruje w parach. Kaczki kręcą się w kółko. W wyniku tego powstaje wir, który wyciąga na powierzchnię wody pokarm. Zaloty płaskonosów polegają na pływaniu wokół samicy z zanurzonym dziobem, tak jakby samiec chciał pokazać, że jest mistrzem w odcedzaniu i filtrowaniu wody.
Świstun (Anas penelope) to ptak z rodziny kaczkowatych, mniejszy od krzyżówki. Samiec ma bogate ubarwienie, głowę w charakterystycznym kolorze rdzawym, jasnozielone lusterko. Samica jest skromniej ubarwiona, przeważa kolor brązowy. Dziób krótki, czoło wysokie. W szacie godowej samiec ma głowę i szyję kasztanowatą, a na czole jaśniejszą plamę, pierś czerwonawą, a spód biały. Grzbiet i boki są prążkowane. W szacie spoczynkowej samiec podobny do samicy, która ma boki czerwonawe, ciemniejszy grzbiet, głowę brunatną i biały brzuch.
Można je spotkać na mocno zarośniętych jeziorach i stawach, na wybrzeżu (w trakcie przelotów spotykany w dużych grupach). Występuje w północnej części Eurazji, zimuje w zachodniej i południowej części Europy oraz południowej Azji, także w Afryce. W Polsce zanotowano zaledwie kilka par lęgowych.
Świstun żywi się pokarmem roślinnym, zjada zielone części roślin, korzenie traw, trawę morską, glony. Chętnie żeruje na łąkach i pastwiskach. Lata szybko z charakterystycznym poświstem.
