Sieweczka rzeczna (Charadrius dubius) to gatunek ptaka z rodziny siewek, podobny do sieweczki obrożnej, od której ma mniejsze czarne plamy na czole i wolu. Dziób ma czarny kolor. Z wierzchu upierzenie jest brunatne, od spodu białawe. Młode osobniki nie mają czarnych elementów upierzenia. Wokół oka widnieje jaskrawożółta obwódka.
Sieweczka rzeczna potrafi szybko biegać, porusza się „pieszo” z taką szybkością, że nogi stają się niewidoczne. Gniazduje najczęściej w pobliżu wód, na terenach o ubogiej roślinności, lub bardzo niskiej. Pierwotnie na łachach rzecznych i kamienistych brzegach, teraz coraz częściej zamieszkuje żwirownie, sztuczne zbiorniki wodne, także suche tereny. Na przelotach zatrzymuje się na brzegach rzek i mulistych jezior, prawie nie pojawia się na wybrzeżu. Unika przebywania w stadach.
Sieweczka żywi się owadami i innymi drobnymi bezkręgowcami chwytanymi przy powierzchni ziemi. Żerując wypłasza swoje ofiary energicznym dreptaniem i tupaniem.
Występuje w Europie, Azji i Afryce. W Polsce nie jest liczna. Jest ptakiem wędrownym, przylatuje do Polski w okresie od marca do połowy maja, a odlatuje w okresie od lipca do października.
Młode sieweczki rzeczne spotkaliśmy we wrześniu, odpoczywały nad brzegiem Wisły.
